تقوا (تقوی و آزادی)
مطهری مرتضی
لازمه خروج انسان از زندگی حیوانی به یک زندگی انسانی اینست که از اصول معین و مشخصی پیروی کند البته لازمه پیروی از اصول معین و مشخص که خود را در چارچوب همان اصول محدود کرده و از حدود آنها تجاوز نکند. به تعبیری آنجا که هوی و هوسهای آنی او را تحریک می کند که از حدود خود تجاوز کند، می بایست خود را «نگهداری» نماید، نام این خودنگهداری که مستلزم ترک برخی از افعال و گفتار است تقوا می باشد. نباید تصور کرد که تقوا از مختصات دینداری است از قبیل نماز و روزه، بلکه تقوا لازمه انسانیت است. انسان اگر بخواهد از طرز زندگی حیوانی و جنگلی خارج شود ناچار است که تقوا داشته باشد، در شرایط فعلی ملاحظه می گردد که تقوای اجتماعی و سیاسی را اصطلاح کرده اند. چیزی که هست تقوای دینی یک علو و قداست و استحکام دیگری دارد و در حقیقت پایه دین است که می توان تقوایی مستحکم و با مبنا به وجود آورد و جز بر مبنای محکم ایمان به خدا نمی توان بنیانی مستحکم و اساسی و قابل اعتماد به وجود آورد، قرآن می فرماید: «اَفَمَنْ اَسَّسَ بُنیانَهُ عَلی تَقوَی ? مِنَ اللهِ وَ رِضْوانٍ خَیرٌ اَمْ مَنْ اَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلی شَفا جُرُفٍ هارٍ» آیا آنکس که بنیان خویش را بر مبنای تقوای الهی و رضای او بنا کرده بهتر است یا آنکه بنیان خویش را بر پرتگاهی سست مشرف بر آتش، قرار داده است.
بهرحال تقوا اعم از تقوای مذهبی و الهی و غیره لازمه انسانیت است و خود به خود مستلزم ترک و اجتناب و گذشتهایی است. با توجه به این مطلب خصوصا با درنظر گرفتن اینکه در زبان پیشوایان بزرگ دین، از تقوا به حصار و حصن و امثال اینها تعبیر شده، ممکن است کسانی که با نام آزادی خو گرفته اند و از هر چیزی که بوی محدودیت بدهد فرار می کنند چنین تصور کنند که تقوا هم یکی از دشمنان آزادی و یک نوع زنجیر برای پای بشر است.
منبع : http://www.sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/61613897501.pdf
بهداشت دهان و دندان در سیره و آموزه های پیامبر اسلام (ص)
دلشادنوقابی علی
یکی از نکات مهم و حایز اهمیت در دستورات اسلامی، حفظ و ارتقا سلامت و تاکید بر تقدم "پیشگیری بر درمان" می باشد. پیامبر اعظم (ص) زندگی بدون سلامتی و تندرستی را، حیات بدون خیر و برکت دانسته و می فرماید : "لاخیر فی الحیاه الا مع الصحه ". آنچه که امروزه سازمان های بهداشتی با عنوان "انسان سالم، محور توسعه پایدار" بیان می کنند، دقیقا مضمون همین گفته پیامبر (ص) است. یکی از جنبه های مهم در دستورات بهداشتی اسلام، توجه به بهداشت دهان و دندان و مسواک زدن می باشد.
این پژوهش، نوعی مطالعه مروری است که با بررسی منابع معتبر اسلامی، سیره و آموزه های پیامبر اسلام (ص) در مورد بهداشت دهان و دندان استخراج شده است.
با مروری بر منابع معتبر اسلامی ازقبیل طب النبی، نهج الفصاحه، طب الائمه، مکارم الاخلاق، وسایل الشیعه و دیگر منابع که در خصوص بهداشت و پیشگیری از بیماری ها، نکات مهمی را ارایه کرده اند، علاوه بر مضرات عدم رعایت بهداشت دهان و دندان، مطالب مهمی پیرامون فواید و آثار مسواک زدن و خلال کردن، شیوه و اوقات مسواک زدن، بیان گردیده است. پیامبر اسلام (ص) در ارتباط با اهمیت مسواک زدن می فرمایند :"آنقدر جبرئیل مرا به مسواک زدن سفارش کرد که گمان بردم به زودی مسواک زدن از واجبات دینی خواهد بود".
نتیجه گیری: با توجه به تاکید آموزه های دینی پیامبر اکرم (ص) در مورد بهداشت دهان و دندان، پای بندی و رعایت این سنت اسلامی، می تواند تا حد زیادی در حفظ سلامت فردی و در نتیجه سلامت جامعه اسلامی، موثر بوده و الگویی برای دیگران باشد
بررسی مشروعیت عبادات کودکان از دیدگاه فقه امامیه
محمدزاده رهنی محمدرضا ، فریدی حسن
بحث مشروعیت عبادات اطفال یکی از سوالات مهم در مباحث فقهی بوده و فقهای عالیقدر شیعه درباره آن آرای متفاوتی ابراز کرده اند. از آنجا که کودکان همچون زمین حاصل خیزی هستند که تربیت صحیح آنها موجب سعادت و تربیت ناصحیح موجب شقاوت خواهد بود، لازم است تا والدین با توجه به آموزه های دینی به تربیت آنها توجه نموده و همت گمارند. یکی از آموزه های شرعی درباره کودکان آشنا کردن و وادار نمودن آنها به عبادات و مخصوصا نماز است و مسلما پاسخ به این سوال که آیا این عبادات مشروعیت دارد یا خیر می تواند تاثیر بسزایی در انگیزه کودک در انجام عبادات و نیز ارائه چهره فقهی مناسب در این مساله داشته باشد.
در این مقاله اثبات کرده ایم که عبادات کودکان دارای امر شرعی بوده و مشروعیت و استحباب شرعی دارد. در این رابطه به دلیل هایی همچون عمومیت ادله تکالیف، عمومات و اطلاقات غیرتکلیفی که دلالت بر تشویق و کسب ثواب دارند، آیاتی از قرآن که دلالت بر عدم تضییع پاداش کسانی که عمل خوبی را انجام دهند، موثر بودن عبادات طفل به مانند برخی فعالیت های حقوقی او، روایاتی که مستقیما کودک را امر به عبادت کرده و یا مشروعیت عبادت او را پذیرفته است و نیز دلیل عقل و قاعده لطف استناد شده است. بنابراین وجوب عبادات در حق کودک از باب امتنان از کودک برداشته شده و مشروط به بلوغ گردیده است اما استحباب و مشروعیت آنها باقی است.
منبع : http://www.sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/29213902506.pdf
بررسی مقایسه سه شیوه آموزشی گروهی، فردی
بررسی مقایسه سه شیوه آموزشی گروهی، فردی (چهره به چهره)و لوح فشرده بر تصحیح تلفظ و قرائت نماز در دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی قم
شعبانعلی خانصنمی, هدی احمری طهران, زهرا عابدینی, اکرم حیدری, تهمینه دادخواه تهرانی, علیرضا علی‌نوری, معصومه رزاقی
قرائت صحیح نماز به‌عنوان فریضه‌ای مهم در فرهنگ اسلامی مورد تأکید قرار گرفته است، و استفاده از روش مؤثر آموزشی در ارتقای وضعیت قرائت نماز در جوانان ضروری است. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر شیوه‌های آموزشی گروهی، فردی (چهره به چهره) و لوح فشرده بر تصحیح تلفظ و قرائت نماز دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1389 صورت گرفت.
این مطالعه نیمه‌تجربی بر روی دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد. نمونه‌ها به‌صورت تصادفی در سه گروه قرار داده شدند، و تعداد نمونه برای هریک از گروه‌ها 22 نفر بود.
یافته‌ها نشان داد بالاترین میانگین تغییر در قرائت حروف و تلفظ حرکات مربوط به شیوه آموزش چهره به چهره بوده است، به‌طوری‌که به ترتیب میانگین و انحراف معیار قرائت حروف و تلفظ حرکات قبل از آموزش 99/3±24/10، 17/3±6/1 و پس از آموزش به شیوه چهره به چهره 8/1±56/1و 4/0±08/1 برآورد شد (000/0=p). بین میانگین تغییر قرائت حروف در سه گروه آموزشی، اختلاف معنی‌دار آماری وجود نداشت (05/0<p).
نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه تأثیر شیوه‌های آموزشی گروهی، فردی و لوح فشرده بر تصحیح قرائت نماز دانشجویان یکسان بوده است. لذا پیشنهاد می‌شود نسبت به اصلاح قرائت نماز دانشجویان با در نظر گرفتن علاقمندی فراگیران و شرایط موجود، از شیوه‌های گوناگون استفاده شود.
منبع : http://journal.muq.ac.ir/index.php/qumsj/article/view/606/305